Nynorskordboka
timian
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein timian | timianen | timianar | timianane |
Opphav
gjennom tysk; frå gresk thymiama ‘røykjelse’Tyding og bruk
(krydderplante av) slekt i leppeblomfamilien;
Thymus