Nynorskordboka
terskel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein terskel | terskelen | tersklar | tersklane |
Opphav
norrønt þresk(j)ǫldrTyding og bruk
- òg i overført tyding: byrjing, innleiing, særleg i uttrykk:
Døme
- stå på terskelen til (noko nytt)
- langvoren høgd eller rygg under vatn (til dømes tvers over ein fjord);(kunstig, lågt) stenge tvers over elv, bygd for å heve vasstanden ovanfor
- minste påverknad på eit sanseorgan som må til for å få til ein reaksjon