Nynorskordboka
borgarleg
adjektiv
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
borgarleg | borgarleg | borgarlege | borgarlege |
Tyding og bruk
- som er tilhengjar av ein konservativ, liberal eller kristeleg ideologi;ikkje-sosialistisk
Døme
- dei borgarlege partia;
- borgarleg regjering
- brukt som adverb
- røyste borgarleg
- som ikkje er kyrkjeleg eller religiøs;verdsleg (2); motsett kyrkjeleg (1)
Døme
- borgarleg vigsel
- som adverb
- dei gifte seg borgarleg
- som gjeld, har med borgarklassa å gjere;som er særmerkt for mellomklassa sine normer
Døme
- borgarlege rettar
- sivil (2, 1); motsett militær (2
Døme
- den borgarlege straffelova
- ikkje adeleg eller kongeleg
Døme
- borgarleg ektefelle
- som adverb
- prinsessa gifte seg borgarleg
Faste uttrykk
- borgarleg moraltilsynelatande lytefri moral