Nynorskordboka
borgar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein borgar | borgaren | borgarar | borgarane |
Opphav
frå lågtysk ‘bymann’; av borg (1Tyding og bruk
- person med borgarrett i eit land;medlem av ein viss samfunnskrins
- i eldre tid: person som høyrde til samfunnsklassa av byfolk;
- i nyare tid: person som høyrer til dei velståande samfunnsklassene
Faste uttrykk
- akademisk borgarperson som er immatrikulert