Nynorskordboka
stum
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| stum | stumt | stumme | stumme |
| ступені порівняння | ||
|---|---|---|
| вищий | найвищий неозначена форма | найвищий означена форма |
| stummare | stummast | stummaste |
Походження
frå lågtysk; samanheng med stamme (3Значення та вживання
- som ikkje har taleevne
Приклад
- vere fødd stum
- som ikkje kan snakke på grunn av sterke kjensler
Приклад
- bli stum av undring
- utan lyd;
Приклад
- radioen vart stum
- som blir uttrykt utan ord
Приклад
- det låg ei stum bøn i auga hennar;
- stum sorg
- som ikkje blir uttalt
Приклад
- 't' er stum i ‘det’
Фіксовані вирази
- stum som ein østersuvillig til å snakke;
heilt tagal