Nynorskordboka
stuke 2
stuka
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å stukaå stuke | stukar | stuka | har stuka | stuk!stuka!stuke! |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
stuka + substantiv | stuka + substantiv | den/det stuka + substantiv | stuka + substantiv | stukande |
Opphav
samanheng med ståkeTyding og bruk
vere uroleg;
ha det annsamt