Nynorskordboka
stakitt
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit stakitt | stakittet | stakitt | stakitta |
Opphav
gjennom lågtysk, frå italiensk, av stecca ‘liten stokk’; same opphav som stake (1Tyding og bruk
lågt gjerde (2, 1) om ein hage eller liknande;
gjerde av loddrette lekter som er festa til vassrette bredder
Døme
- kvitmåla stakitt