Nynorskordboka
stab
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein stab | staben | stabar | stabane |
Opphav
frå tysk Stab, opphavleg om ‘kommandostav’ som var eit merke på militær makt; same opphav som stavTyding og bruk
- personell under ein militær sjef, særleg om ei administrativ eller planleggjande militær avdeling
Døme
- gjere teneste ved staben
- som etterledd i ord som
- forsvarsstab
- generalstab
- personell i ei større bedrift som utfører administrativt, planleggjande og koordinerande arbeid
- som etterledd i ord som
- tenarstab
Døme
- firmaet har ein stab av flinke medarbeidarar