Nynorskordboka
slyngje 1, slynge 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei slynge | slynga | slynger | slyngene |
| ei slyngje | slyngja | slyngjer | slyngjene |
Opphav
norrønt sløngva; jamfør slyngje (2Tyding og bruk
- reiskap til å kaste (stein) med;jamfør slyngje (2, 2)
- apparat til å slyngje (2, 3) med
- som etterledd i ord som
- honningslyngje
- salatslyngje
- noko som ligg eller blir lagt i runding eller slyng
- som etterledd i ord som
- lysslyngje
- teleslyngje