Nynorskordboka
skrasle, skratle
skrasla, skratla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å skraslaå skrasle | skraslar | skrasla | har skrasla | skrasl!skrasla!skrasle! |
| å skratlaå skratle | skratlar | skratla | har skratla | skratl!skratla!skratle! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| skrasla + substantiv | skrasla + substantiv | den/det skrasla + substantiv | skrasla + substantiv | skraslande |
| skratla + substantiv | skratla + substantiv | den/det skratla + substantiv | skratla + substantiv | skratlande |
Opphav
truleg samanheng med skratteTyding og bruk
- gje ein klanglaus, tørr lyd;rasle, skrape
Døme
- skrasle med noko papir
- le høgt og ståkande;