Nynorskordboka
skilje 2
skilja
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å skiljaå skilje | skil | skilde | har skilt | skil! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| skild + substantiv | skilt + substantiv | den/det skilde + substantiv | skilde + substantiv | skiljande |
Opphav
norrønt skilja, eigenleg ‘kløyve’Tyding og bruk
- fjerne, føre frå kvarandre
Døme
- skilje borken frå veden;
- skilje to som slåst
- plukke ut, sortere
- skilje gutar og jenter
- refl, løyse seg opp, sprekke
Døme
- fløyten skil seg
- dele, lage grense
Døme
- høge fjell skil dei to dalane
- gjere ulik
- det er mykje som skil dei;
- det skilde berre tre sekund mellom første- og andremann – skilnaden var berre tre sekund
- halde frå kvarandre;
Døme
- ho kunne ikkje skilje dei frå kvarandre
Faste uttrykk
- skilje seg ut
- vere ulik andre
- han tør å skilje seg ut;
- det er spesielt ei oppleving som skil seg ut
- løyse seg ut frå noko
- serum skil seg ut når blod levrar seg