Artikkelside

Nynorskordboka

sjølvstendig

adjektiv

Bøyningstabell for dette adjektivet
eintal			fleirtal
hankjønn / hokjønn	inkjekjønn	bunden form	fleirtal
sjølvstendig	sjølvstendig	sjølvstendige	sjølvstendige

Opphav

etter tysk selbständig, eigenleg ‘som står for seg sjølv’

Tyding og bruk

som tenkjer og handlar utan å rette seg etter andre;
som rår sjølv;
fri (2, uavhengig, ubunden
- vere ein sjølvstendig person;
- ein sjølvstendig institusjon, nasjon;
- ei sjølvstendig framferd, meining;
- ei sjølvstendig løysing på eit problem
adverb:
- tenkje sjølvstendig
original (2
- stå fram som ein sjølvstendig forfattar
som driv på eiga hand, for eiga rekning
- ein sjølvstendig næringsdrivande