Nynorskordboka
sjølvrådig, sjølvrådug
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| sjølvrådig | sjølvrådig | sjølvrådige | sjølvrådige |
| sjølvrådug | sjølvrådug | sjølvråduge | sjølvråduge |
Значення та вживання
som vil rå seg sjølv;
som gjerne vil ha viljen sin;
som ikkje lèt andre bestemme over seg;
Приклад
- ho er egen og sjølvrådig