Nynorskordboka
sjel
substantiv hokjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ei sjel | sjela | sjeler | sjelene |
Opphav
gjennom dansk truleg, frå gammallågtysk, eller gammalfrisisk; truleg samanheng med sål (1Tyding og bruk
- i religiøst mål, filosofi: åndeleg del av mennesket, til skilnad frå lekam (1)
Døme
- be (om frelse) for sjela si
- brukt som stadfesting:
- det har du, mi sjel, rett i
- drivande kraft
Døme
- vere sjela i eit tiltak;
- dikta hans manglar sjel – indre liv, kraft
Faste uttrykk
- ei sjel og ei skjorteperson utan eige
- ikkje ei levande sjelikkje eit einaste menneske;
ingen- eg møtte ikkje ei levande sjel langs vegen