Nynorskordboka
selot
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein selot | seloten | selotar | selotane |
Opphav
frå gresk, av zelotes ‘ihuga, nidkjær’ etter Simon seloten i Bibelen, tilhengjar av ei jødisk sekt som ville få slutt på romarstyret i Palestina med valdTyding og bruk
person som trur blindt på noko og er svært ivrig;