Nynorskordboka
røyve 2
røyva
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å røyvaå røyve | røyver | røyvde | har røyvd | røyv! |
| har røyvt |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| røyvd + іменник | røyvd + іменник | den/det røyvde + іменник | røyvde + іменник | røyvande |
| røyvt + іменник | ||||
Походження
norrønt hreyfa ‘grave, kaste opp’; opphavleg kausativ til ruve (3Значення та вживання
- få til å ta stor plass;gjere ruvande
- ta stor plass;
Приклад
- det veg ikkje så mykje som det røyver
- røre eller flytte
Приклад
- ta til å røyve på seg
- kome borti;røre ved
Приклад
- eg torde ikkje røyve det
Фіксовані вирази
- røyve seggjere seg stor og brei;
briske seg