Nynorskordboka
rykte
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit rykte | ryktet | rykte | rykta |
Opphav
frå lågtysk opphavleg ‘rop’Tyding og bruk
- ubekrefta nyhende, ofte sensasjonelle og negative, som går frå munn til munn;
Døme
- dette er berre lause rykte;
- har du høyrt rykta om han?
- omdøme (1), ry
Døme
- ha eit dårleg rykte;
- selskapet hadde eit godt rykte blant folk flest
Faste uttrykk
- namn og ryktedom eller meining om nokon eller noko;
omdøme (1)- dette har skadd mitt gode namn og rykte;
- saka øydela hans politiske namn og rykte;
- namnet og ryktet hans er nok til å få motstandarane til å skjelve
- vere betre enn ryktet sittvere betre enn det som blir sagt om ein