Nynorskordboka
rute 2
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei rute | ruta | ruter | rutene |
Opphav
gjennom fransk; frå latin rupta (via) ‘rydda (veg)'Tyding og bruk
- fastsett veg (som person eller transportmiddel skal følgje til visse tider)
Døme
- SAS flyg ruta Oslo–New York;
- leggje opp ruta for ferieturen
Faste uttrykk
- halde rutavere i rute (2)
- i rute
- fram og tilbake mellom to stader til visse tider
- bussen går i rute mellom Oslo og Hønefoss
- som kjem (eller går) til fastsett tid
- ferja er i rute
- på eit visst steg i ein prosess i rett tid
- arbeidet er i rute