Nynorskordboka
ruptur
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ein ruptur | rupturen | rupturar | rupturane |
Походження
frå latin, av rumpere ‘bryte’Значення та вживання
brest eller slit, særleg i indre organ;
til skilnad frå fraktur (2)