Nynorskordboka
rekkje 2, rekke 2
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei rekke | rekka | rekker | rekkene |
| ei rekkje | rekkja | rekkjer | rekkjene |
Opphav
frå tyskTyding og bruk
- overkant på rekkverk på fartøy;
Døme
- kaste noko over rekkja
- langt, tilskore trestykke, nytta som byggjemateriale;jamfør lekt
- hylle eller stativ til å hengje eller setje noko på;jamfør tallerkrekkje