Nynorskordboka
refusere
refusera
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å refuseraå refusere | refuserer | refuserte | har refusert | refuser! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| refusert + іменник | refusert + іменник | den/det refuserte + іменник | refuserte + іменник | refuserande |
Походження
gjennom fransk; av latin refusus, perfektum partisipp av refundereЗначення та вживання
Приклад
- avisa refuserte innlegget;
- forfattaren vart refusert av fleire forlag