Nynorskordboka
vranglærar, ranglærar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein ranglærar | ranglæraren | ranglærarar | ranglærarane |
| ein vranglærar | vranglæraren | vranglærarar | vranglærarane |
Tyding og bruk
person som forkynner ei lære (1, 3) som er i strid med den godkjende læra;