Nynorskordboka
rand 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei rand | randa | render | rendene |
Opphav
norrønt rǫndTyding og bruk
- linje som avgrensar noko;
Døme
- eit skogbryn i randa av byen
Døme
- ei bukse med raude render
Døme
- hoppski med tre render i
Faste uttrykk
- på randa avlike ved, nære på
- stå på randa av ein humanitær katastrofe
- til randa
- til den øvre kanten (av eit beger eller ein annan behaldar)
- fylle glaset til randa
- heilt full
- ei framsyning fylt til randa med humor