Nynorskordboka
påskjøne, påskjønne
påskjøna, påskjønna
дієслово
інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
---|---|---|---|---|
å påskjønaå påskjøne | påskjønarpåskjøner | påskjønte | har påskjønt | påskjøn! |
påskjønar | påskjøna | har påskjøna | påskjøn!påskjøna!påskjøne! | |
å påskjønnaå påskjønne | påskjønnarpåskjønner | påskjønte | har påskjønt | påskjønn! |
påskjønnar | påskjønna | har påskjønna | påskjønn!påskjønna!påskjønne! |
дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
---|---|---|---|---|
чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
påskjønt + іменник | påskjønt + іменник | den/det påskjønte + іменник | påskjønte + іменник | påskjønande |
påskjøna + іменник | påskjøna + іменник | den/det påskjøna + іменник | påskjøna + іменник | |
påskjønt + іменник | påskjønt + іменник | den/det påskjønte + іменник | påskjønte + іменник | påskjønnande |
påskjønna + іменник | påskjønna + іменник | den/det påskjønna + іменник | påskjønna + іменник |
Значення та вживання
setje pris på;
takke med å gje gåve eller heider;
løne
Приклад
- dei påskjønar og oppmuntrar elevane;
- kunstnaren vart ikkje påskjøna her heime