Nynorskordboka
pløye
pløya
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å pløyaå pløye | pløyer | pløgde | har pløgd | pløy! |
| har pløgt |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| pløgd + substantiv | pløgd + substantiv | den/det pløgde + substantiv | pløgde + substantiv | pløyande |
| pløgt + substantiv | ||||
Opphav
norrønt plǿgjaTyding og bruk
- bane veg, som med ein plog
Døme
- han pløgde seg gjennom folkemengda
- i overført tyding: føre, bringe
Døme
- avkastinga vart pløgd inn att i nye investeringar
Faste uttrykk
- pløye gjennomlese ei bok eller eit dokument snøgt
- han pløgde gjennom boka i løpet av ei helg
- pløye ned
- få ned i jorda ved hjelp av plog
- dei måtte pløye ned avlingane sine
- meie ned
- gjerdet vart pløgd ned av bussen
- pløye opp
- pløye (udyrka) mark (for å gjere ho klar til dyrking)
- pløye opp ein åker
- øydeleggje ved å grave eller brøyte seg veg
- snøskuterane pløyer opp skiløypene
- få opp av jorda ved hjelp av plog
- han pløgde opp ein armring frå vikingtida