Nynorskordboka
planke 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein planke | planken | plankar | plankane |
Opphav
norrønt planka; frå latinTyding og bruk
- trestykke som er grovare enn eit bord og tynnare enn ein bjelke
Døme
- kjøpe inn plankar til eit byggjeprosjekt
- i overført tyding: lettaste oppgåve ved eksamen;jamfør redningsplanke
Døme
- dei fleste valde planken
Faste uttrykk
- få planketreffe satsplanken i lengdehopp eller tresteg