Nynorskordboka
ottoman
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein ottoman | ottomanen | ottomanar | ottomanane |
Opphav
frå fransk av Othman, opphavleg arabisk namn på Osman; sjå osmanTyding og bruk
- brei, låg sofa, opphavleg utan ryggstø
- eit slags kamgarnsstoff