Nynorskordboka
beslagleggje, beslaglegge
beslagleggja, beslaglegga
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å beslagleggaå beslaglegge | beslaglegg | beslagla | har beslaglagt | beslaglegg! |
| å beslagleggjaå beslagleggje |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| beslaglagd + іменник | beslaglagt + іменник | den/det beslaglagde + іменник | beslaglagde + іменник | beslagleggande |
| beslagleggjande | ||||
Значення та вживання
- leggje beslag (2) på;
Приклад
- beslagleggje tjuvegodset
- gjere krav på, gjere eksklusivt tilgjengeleg for seg sjølv;
Приклад
- beslagleggje tida til nokon;
- beslagleggje store areal