Nynorskordboka
ore 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei ore | ora | orer | orene |
Opphav
samanheng med gammalsvensk arþa ‘vidjehonk’Tyding og bruk
på hestesele: gjennomhola jernstykke eller lykkjeforma lêrstropp som går ut frå oreringen og fører over dragkraft frå hesten til lasset