Nynorskordboka
objekt
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit objekt | objektet | objekt | objekta |
Opphav
frå latin, av objicere ‘kaste, setje noko framfor ein’Tyding og bruk
- i filosofi: ting eller hending som ligg til grunn for ei førestilling;til skilnad frå subjekt (1)
- emne, føremål for ei handling eller verksemd
- som etterledd i ord som
- investeringsobjekt
- skatteobjekt
- i grammatikk: setningsledd som uttrykkjer den eller det som verbalhandlinga er retta mot, til dømes ‘avisa’ i ‘mor les avisa’
Faste uttrykk
- direkte objektsetningsledd som uttrykkjer den eller det som verbalhandlinga er retta mot
- i setninga ‘ho kjøpte ny bil’ er ‘ny bil’ det direkte objektet
- formelt objekttrykklett ‘det’ som fungerer som objekt i ei setning
- i setninga ‘du må ta det med ro’ er ‘det’ formelt objekt
- indirekte objektsetningsledd som uttrykkjer den eller det som verbalhandlinga skjer til gagn eller skade for
- i setninga ‘eg gav jenta ei bok’ er ‘jenta’ indirekte objekt