Nynorskordboka
beleggje, belegge
beleggja, belegga
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å beleggaå belegge | belegg | bela | har belagt | belegg! |
| å beleggjaå beleggje |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| belagd + substantiv | belagt + substantiv | den/det belagde + substantiv | belagde + substantiv | beleggande |
| beleggjande | ||||
Uttale
belegˊje; belegˊgeOpphav
frå lågtysk; i tyding 4 frå nederlandskTyding og bruk
- dekkje (1) med eit lag av noko
Døme
- skinnet er belagt med bladgull
- ta opp plassar på overnattingsstader, i større lokale, om bord i transportmiddel eller liknande
Døme
- berre halvdelen av seta i salen er belagde
Døme
- ordet ‘dåre’ er belagt i norrønt
Døme
- beleggje båten