Nynorskordboka
måle 2
måla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å målaå måle | målar | måla | har måla | mål!måla!måle! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| måla + substantiv | måla + substantiv | den/det måla + substantiv | måla + substantiv | målande |
Opphav
norrønt mála; av lågtysk malenTyding og bruk
- dekkje med måling
Døme
- måle huset;
- måle stolen kvit
- lage målarstykke
Døme
- måle landskapsbilete;
- Kitty Kielland har måla ‘Torvmyr’
- i overført tyding: framstille, uttrykkje, skildre
Døme
- han målar situasjonen temmeleg svart;
- redsla stod måla i andletet hennar
Faste uttrykk
- måle fanden på veggensvartmåle stoda eller framtida
- måle med brei penselskildre i kraftige og tydelege ordelag
- måle segsminke seg
- måle seg inn i eit hjørnesjølv vere skuld i at ein hamnar i ein vanskeleg situasjon
- måle utskildre på ein levande og utførleg eller overdriven måte
- måle ut om studentlivet