Nynorskordboka
mule 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein mule | mulen | mular | mulane |
Opphav
norrønt múli; jamfør munnTyding og bruk
- munnparti hos visse større dyr, særleg jortarar og hest
Døme
- ho klappar kua på den mjuke mulen
- opning på ein pose eller sekk