Nynorskordboka
monopol
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| eit monopol | monopolet | monopol | monopola |
Походження
frå gresk , av mono- og polein ‘selje, handle’; jamfør mono-Значення та вживання
- marknadssituasjon der det på tilbodssida berre finst éin seljar eller produsent;
Приклад
- ha monopol på noko;
- skaffe seg monopol på noko
- seljar, produsent som er aleine på ein marknad
- som etterledd i ord som
- kornmonopol
- vinmonopol
- i overført tyding: det å vere den einaste som har rett til å gjere eller utnytte noko
Фіксовані вирази
- ha monopol på sanningameine at ein er aleine om i vite sanninga
- han trur han har monopol på sanninga