Nynorskordboka
mime 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein mime | mimen | mimar | mimane |
Opphav
gjennom latin mimus; frå gresk mimos ‘etterliknar, skodespelar’Tyding og bruk
- i gresk-romersk oldtid: folkeleg komedieform
- dramatisk kunstform der uttrykksmidla er kroppsrørsler og andletsuttrykk;