Nynorskordboka
meisle
meisla
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å meislaå meisle | meislar | meisla | har meisla | meisl!meisla!meisle! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| meisla + іменник | meisla + іменник | den/det meisla + іменник | meisla + іменник | meislande |
Походження
av tysk meisseln; jamfør meiselЗначення та вживання
- hogge ut og tilarbeide med meisel
Приклад
- meisle ein figur i marmor
- brukt som adjektiv: med klare, reine linjer
Приклад
- eit fint meisla andlet
- i overført tyding: feste seg i medvitet
Приклад
- hendinga stod meisla i minnet
Фіксовані вирази
- meisle ut
- lage til med hamar og meisel
- meisle ut ein figur i marmor
- utarbeide, forme
- meisle ut ein ny distriktspolitikk