Nynorskordboka
markør
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein markør | markøren | markørar | markørane |
Uttale
markøˊrOpphav
frå fransk; jamfør markereTyding og bruk
- noko som markerer eller står for ein eigenskap, identitet eller liknande
Døme
- ein kulturell markør;
- musikken dei høyrer på, er ein markør for kva gruppe dei identifiserer seg med
- ting, maskindel eller liknande som markerer ei stilling, linje eller grense
Døme
- setje ut markørar for å vise kvar bana er
- person som markerer såra person, motstandar eller liknande under ei øving
- rørleg merke som viser ein posisjon på ein dataskjerm;
- person som viser treffpunkt på ei skyteskive
- person som noterer poeng i biljard eller liknande
- teikn som blir brukt til å identifisere ein tilstand eller sjukdom
Døme
- på sjukehuset fann dei ein markør på X-kromosomet
- innretning på havbotnen eller på havoverflata for å gjere det lettare å finne att noko