Nynorskordboka
manne
manna
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å mannaå manne | mannar | manna | har manna | mann!manna!manne! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| manna + іменник | manna + іменник | den/det manna + іменник | manna + іменник | mannande |
Походження
norrønt manna ‘oppsede til ein dyktig mann’; av mannЗначення та вживання
hyre, skaffe mannskap til
Приклад
- manne ein båt
Фіксовані вирази
- manne oppsetje mot i
- manne seg oppta mot til seg, ta seg saman
- han manna seg opp og sa eit klart nei