Nynorskordboka
barre
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein barre | barren | barrar | barrane |
Opphav
gjennom tysk, frå fransk, av mellomalderlatin barra ‘stong, tverrtre’; same opphav som bar (1Tyding og bruk
kort stong eller blokk av støypt, edelt metall
Døme
- gull i barrar