Nynorskordboka
makramé, makrame
substantiv hankjønn eller inkjekjønn
kjønn | eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
hankjønn | ein makrame | makrameen | makramear | makrameane |
ein makramé | ||||
makraméen | makraméar | makraméane | ||
inkjekjønn | eit makrame | makrameet | makrame | makramea |
eit makramé | makramé | |||
eit makramé | makraméet | makraméa |
Opphav
gjennom fransk macramé og tyrkisk maqrama ‘handklede’; frå arabisk miqramah ‘slør’Tyding og bruk
teknikk i handarbeid der ein knyter tråd til ulike mønster og tekstil
Døme
- lage seg eit belte i makramé