Nynorskordboka
lue 1, luve 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei lue | lua | luer | luene |
| ei luve | luva | luver | luvene |
Opphav
norrønt tilnamn lúfa ‘tjukt og tett hår’Tyding og bruk
hovudplagg av mjukt materiale, stundom med skygge og utan brem;
- som etterledd i ord som
- skyggelue
- strikkelue
- uniformslue
Faste uttrykk
- dra lua nedover øyraikkje vilje ta imot påverknad utanfrå;
jamfør nisselue - stå med lua i handavere audmjuk og tilbakehalden; vere i den situasjonen at ein ikkje kan krevje noko