Nynorskordboka
landgang
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein landgang | landgangen | landgangar | landgangane |
Tyding og bruk
- det å gå i land frå eit fartøy;det å setje i land militære troppar (på fiendtleg territorium)
Døme
- bli nekta landgang;
- gjere landgang;
- den allierte landgangen i Frankrike
- bru eller trapp frå fartøy til bryggje eller kai
Døme
- ta inn landgangen
- lang brødskive med fleire slag pålegg