Nynorskordboka
lande 1
landa
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å landaå lande | landar | landa | har landa | land!landa!lande! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| landa + substantiv | landa + substantiv | den/det landa + substantiv | landa + substantiv | landande |
Opphav
av land (1Tyding og bruk
- kome ned på bakken (eller vassoverflata) frå lufta
Døme
- ørna landa på hustaket;
- flyet har landa;
- lande på alle fire
- kome inn til land frå sjøen
Døme
- Leiv Eiriksson landa i Vinland
- i overført tyding: kome i normal sinnstilstand etter ei sterk oppleving
Døme
- sigeren var overveldande og eg har ikkje heilt landa enno
- i overført tyding: kome fram til (noko abstrakt);ende
Døme
- vi landa på framlegget frå komitéleiaren
- føre ned på bakken (eller vassoverflata) frå lufta
Døme
- det var for dårleg vêr til å lande helikopteret
- føre i land frå fartøy;
Døme
- lande fangstane i hamna
- i overført tyding: sikre seg;
Døme
- dei fekk til sist landa kontrakten