Nynorskordboka
lamell
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein lamell | lamellen | lamellar | lamellane |
Opphav
frå latin , av lamella, diminutiv av lamina ‘tynn plate’; jamfør laminatTyding og bruk
- kvar av fleire tynne plater eller skiver, ofte av metall, som saman dannar ein heilskap
- kvar av fleire frittliggjande bustadblokker som ligg i parallelle rekkjer og ikkje i kvartal;