Nynorskordboka
kulminering
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei kulminering | kulmineringa | kulmineringar | kulmineringane |
Tyding og bruk
- høgdepunkt i eit forløp eller ei utvikling
- høgaste eller lågaste punktet på bana til ein himmellekam