Nynorskordboka
kukelure
kukelura
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å kukeluraå kukelure | kukelurarkukelurer | kukelurte | har kukelurt | kukelur! |
| kukelurar | kukelura | har kukelura | kukelur!kukelura!kukelure! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| kukelurt + іменник | kukelurt + іменник | den/det kukelurte + іменник | kukelurte + іменник | kukelurande |
| kukelura + іменник | kukelura + іменник | den/det kukelura + іменник | kukelura + іменник | |
Походження
gjennom lågtysk; frå nederlandsk koekeloeren ‘sitje innestengd, lure, speide’Значення та вживання
sitje aleine og gruble
Приклад
- sitje for seg sjølv og kukelure