Nynorskordboka
komponere
komponera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å komponeraå komponere | komponerer | komponerte | har komponert | komponer! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| komponert + substantiv | komponert + substantiv | den/det komponerte + substantiv | komponerte + substantiv | komponerande |
Opphav
norrønt komponera; av latin componere ‘setje saman’Tyding og bruk
- skape musikk
Døme
- komponere eit musikkstykke
- byggje opp ein tekst eller eit kunstverk til ein heilskap
Døme
- novella var godt komponert
- setje saman;lage etter ein plan
Døme
- komponere ein ny rett