Nynorskordboka
kolbe
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kolbe | kolben | kolbar | kolbane |
Opphav
frå tysk ‘klubbe’; same opphav som kolvTyding og bruk
- bakarste del av skjeftet (1 på handskytevåpen;jamfør geværkolbe
- (kuleforma) vid flaske med trong hals
Døme
- svovelsyra bobla i kolben;
- hente kolben frå kaffitraktaren
- metallbehaldar med elektrisk element
Døme
- kolben i varmtvassbehaldaren
Døme
- kolben i kyrkjeklokka