Artikkelside

Nynorskordboka

coitus, koitus

substantiv hankjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
eintalfleirtal
ubunden formbunden formubunden formbunden form
ein coituscoitusencoitusarcoitusane
ein koituskoitusenkoitusarkoitusane

Uttale

koˊitus

Opphav

frå latin , av coire ‘gå saman’

Tyding og bruk

Faste uttrykk

  • coitus interruptus
    avbrote samlege