Nynorskordboka
knekk 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein knekk | knekken | knekkar | knekkane |
Tyding og bruk
- det å knekke (1 eller knekkje;det å bli knekt
Døme
- få ein knekk i knea
- vinkelforma bøyg
Døme
- ein knekk på kurva
- sprekk, rivne
Døme
- glaset har fått ein knekk
- fysisk eller psykisk skade etter stor påkjenning, ulykke eller liknande
Døme
- få seg ein knekk for livet
- som etterledd i ord som
- helseknekk
- hard karamell av mellom anna smelta sukker
Faste uttrykk
- ta knekken pågjere det av med;
få has på